അമ്മയും ഉണ്ണിയും എന്ന കവിത നിർമലസ്നേഹതിന്റെ പ്രതീകങ്ങളാണു. ഈണത്തിലും താളത്തിലും ചൊല്ലുമ്പോൾ കവിത ആകർഷകമാകും. അമ്മ ഉണ്ണിയെ വളര്‍ത്തുന്നതിനെ വര്‍ണ്ണിക്കുന്ന ഭാഗമാണ് ഈ കവിതയിലെ ഏറ്റവും പ്രസിദ്ധമായ ഭാഗം. മാനത്തമ്പിളിമാമനെ കാട്ടി ആഹാരം കൊടുക്കുന്ന താലോലം പാടി തട്ടിയുറക്കിയശേഷം മാത്രം മയങ്ങുന്ന അമ്മയെ ആണ് കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്. പ്രത്യേകിച്ചും മലയാളവും വായനയും എല്ലാവരും മറക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ കുട്ടിക്കവിതകള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് തീര്‍ച്ചയായും ഉപകാരപ്പെടും. ഈ കവിതയിലൂടെ ഇടശ്ശേരിയുടെ പ്രസിദ്ധമായ ഒരു കാവ്യശില്പമായ പൂതപ്പാട്ട് ആണ് അനുസ്മരിക്കുന്നത്. വള്ളുവനാട്ടിലെ ഒരു നാടോടി പുരാവൃത്തമാണത്. ഒരനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ കഥ. പുരാവൃത്തങ്ങൾ കല്പനയുടെ ഒരു മഹാപ്രവാഹം തന്നെ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. കുഞ്ഞുണ്ണിയും നങ്ങേലി എന്ന അമ്മയും തമ്മിലുള്ള ആർദ്രമായ ബന്ധത്തിന്റെയും മാതൃത്വത്തിന്റെ ശക്തിയുടെയും കഥയാണ് പൂതപ്പാട്ട്. അമ്മയാവുകയെന്ന സാക്ഷാത്കാരം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവളാണ് ഈ കവിതയിലെ പൂതം. അവിശ്വസനീയമായ സങ്കല്പകഥയാണെന്നിരിക്കിലും മനസ്സ് ഈ പുരാവൃത്തത്തിന്റെ ശാലീനതയിൽ ലയിച്ചുചേരുന്നു.